മഴപെയ്തകാലം

പ്രണയത്തിന്റെ വഴികളിലുടെ വിണ്ടും ഒരു പ്രയാണം. മറന്നു പോയതൊക്കെ ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം.നമ്മള്‍ പറയാറില്ലേ നമുടെ പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് .മറക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാലും മനസ്സിനെ കിഴ്പെടുതുന്ന ചില ഓര്‍മ്മകള്‍ .വായിക്കില്ലേ ഈയുളവന്ടെ ആ കുറിപ്പ് എങ്കില്‍ ഇതാ

എന്റെ ആ ദേവി

ഭഗവാനെ എന്റെ ഏറ്റുമാനൂരപ്പാ കാത്തോണേ?.
നടയിൽ നിന്നും തൊഴുത് നമശിവായ ചൊല്ലി പ്രദിക്ഷണം വച്ച് തിരുമേനിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും അർച്ചന പ്രസാദവും വാങ്ങി. പുറത്തെയ്ക്ക് കടന്നു.മഴ പെയ്യുന്ന തിരുമുറ്റത്തൂടെ സർപ്പകാവിലേയ്ക്ക് നടന്നു.സർപ്പഭഗവാനെ തൊഴുത് പ്രദിക്ഷണം വച്ച് കൃഷണൻ കോവിലേയ്ക്ക് നടയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ എങ്ങോ മുഴുങ്ങി കേട്ട ആ പഴയ വിളിയൊച്ച.

http://ettumanoorappan.blogspot.com/

മഴ പെയ്തകാലം

“നീ ആ പഴയ ദേവിയല്ല ഇപ്പോ ഒരു മുപ്പത്തെട്ട് വയസ്സു കഴിഞ്ഞ ഒരു സ്ത്രിയെപോലെ.വല്ലാതെ മാറി പോയിരിക്കുന്നു.ആ പഴയ സൌന്ദര്യമൊക്കെ എവിടെയോ നഷ്ടപെട്ടതുപോലെ.”
“നീയെന്താ കല്ല്യാണം കഴിക്കാത്തത് ഇപ്പോ വയസ്സ് പത്തുമുപ്പത്തിരണ്ടായില്ലേ?
മനസ്സിൽ മാഞ്ഞു പോയ ആ പ്രണയം വീണ്ടും ഓർത്തെടുക്കുകയാണ് കാലം